Wat een eye, of liever soul opener. Op het einde van de retreat bezocht ik Pont d’Arc: een erg krachtige en inspirerende plaats. Daar stond op een bord te lezen: “Like a totem, it evokes a doorway between two worlds: the visible and the invisible, the familiar and the wild, mystery and knowledge.”
Dat bord was voor mij geen toeval. Dit zijn exact de woorden die ik zou willen lenen om deze retreat en de begeleiding van Jogé te omschrijven: “Een totem, een deuropening tussen twee werelden: de zichtbare en de onzichtbare, de vertrouwde en de spannende, tussen mysterie en kennis.”
De retreat en Jogé zijn mijn brug, mijn Pont d’Arc geweest…mijn motivatie om mezelf nog dieper te leren kennen, in mijn kracht te staan en dit ook te tonen aan de buitenwereld…mijn brug tussen geleefd worden en actief leven.
 

De retreat bracht mij een diepe dankbaarheid: naar Jogé toe, naar de groep toe, naar “Les Blancards” (een fascinerende plek!), naar mezelf toe…maar nog veel breder dan dat: een diepe dankbaarheid voor kleine dingen, voor wie ik ben, voor de weg die ik afleg, voor wat het universum brengt…een rustgevend en tegelijk energiek gevoel.